Może to wileńskie wspomnienie, może wielkopostne myśli, a może papieska rocznica wskazuje mi pewne dociekania, a tak w ogóle czy ważny jest powód? Wykonuje się wiele zadań codziennych, a myśli mają swój tor, czasem jakby powodują, że żyjemy podwójnie, tu i teraz oraz teraz i niekoniecznie tu, o przepraszam, napisałam to w liczbie mnogiej, a to może tylko ja tak mam?
Otóż patrząc na cudowny obraz Matki Boskiej Ostrobramskiej niejednokrotnie zastanawiałam się, co kryje się pod srebrnozłotą suknią, bo jakoś przytłoczona jest bardzo Matka tą szatą, jakby trochę zniewolona przez strój ofiarowany przez człowieka. Zamyślone oczy, pokorne oblicze, smukłe dłonie... Otula, umacnia, daje nadzieję. I Miłosierdzie. Aż nadszedł dzień, że ustrojono obraz szatą, ale czy zawsze potrzebne są klejnoty? Cudami zasłynęła i bez nich. Wota to inna historia. Pokazują dzieje i miniony czas: plakietka marszałka Józefa Piłsudskiego "Dzięki ci Matko za Wilno", perły papieża Jana Pawła II...
Niedawno po raz pierwszy zobaczyłam JEJ prawdziwy wizerunek!
Otóż Drogi Wędrowcze, jeśli będziesz w Wilnie i już pokonasz ostatni stopień schodów prowadzących do kaplicy ostrobramskiej, to zanim przekroczysz próg - spójrz na lewo, wisi tam obraz, który da ci odpowiedź na postawione w tytule pytanie.
Ale zanim tam wejdziesz, a będziesz już na wileńskiej Starówce - to zatrzymaj się i sprawdź czy widzisz przynajmniej trzy kościoły, bo jeśli nie, to znaczy, że wcale nie jesteś w Wilnie!
fot. Tadeusz Kolter
P.S. A dziś jedno z najczęściej zadawanych pytań gwiazdom przez dziennikarzy to, kto projektował ich sukienki i jakiej marki jest torebka? O zgrozo!
Chyba jestem nie z tej epoki?
0 komentarze:
Prześlij komentarz