Za sześć noc Wielkanoc?

Palmy z suchych kwiatów, kłosów, lnu - wileńskie,
palmy z kolorowej bibuły z wstęgami, wysokie,
kilkumetrowe, owijane na długim kiju - kurpiowskie,
a suwalskie? Jakie palmy typowe są dla naszego regionu?

Palmy suwalskie są zielone, "żywe". Kobiety do wierzbowej gałązki z baziami dokładały gałązkę czarnej porzeczki, wcześniej zerwanej, aby rozwinęła listki bukszpanu, jałowca, borówki, paprotki, barwinka, asparagusa, do tego kwitnące prymulki, narcyzy itp.
Zieleń w palmach wielkanocnych ma charakter mistyczny, jest odwołaniem do wjazdu Chrystusa do Jerozolimy, witająca go ludność rzucała na ziemię zielone liście palmy.

Z suwalską palmą związane są ciekawe zwyczaje.

Poświęcone kotki baziowe po powrocie z kościoła  należało zjeść, przynajmniej po jednej, co zapewnić miało każdemu zdrowie. Od dawna bowiem wierzono, że w wierzbie zamieszkiwał dobry duch opiekujący się człowiekiem. Dlatego do dzisiaj wierzba poświęcona w Niedzielę Palmową ma cudowne właściwości. Kobiety palmę wkładały za święty obraz, miała ona chronić domostwo przed piorunami i rodzinę przed wszelkim złem.

Same witki, pojedyncze gałązki wierzbowe to palmy męskie, po poświęceniu, zgodnie ze zwyczajem gospodarz mógł różdżką wypędzić na pastwisko bydło, co wróżyło urodzaj w polu i zagrodzie, a i dzieciska mógł ojciec przedtem "potraktować"  mówiąc:  "Palma bije nie zabije, za sześć noc Wielkanoc" lub "Palma bije, nie zabije, za tydzień wielki dzień." Dorośli gałązkami wierzbowymi smagali się mocniej, co miało sprowadzić dobrobyt i płodność.

Dzisiaj palma zapowiada zbliżające się święta, jest ozdobą wielkanocnego stołu.