sobota, 8 stycznia 2011

Jak byłam na manowcach?

6 stycznia, świąteczny dzień, dzień ze śniegiem i słońcem, lekkim mrozem i przyjemnym wiatrem. Marzenie! Zima mogłaby być właśnie tylko taka. 
Wybieramy się na manowce! Takie hasło dotarło z Maćkowej Rudy! Manowce to ulubione słowo Trampajki. A zatem... Narty, kijki, czapka, szalik... w drogę!
Powitanie krótkie, szkoda dnia! Ruszamy! Na drugą stronę rzeki. Zostawiamy Budę Ruską, bo to już rewiry prezydenckie (żartuję!). Poświątecznie warto wziąć azymut na Mikołajewo. Nazwa wsi cudna. Tu może zamieszka w przyszłości nasz Suwalski Święty Mikołaj? Można by poszukać Mu odpowiedniego miejsca. Pokonujemy wąską kładkę, która łączy dwie nadhańczańskie wsie. Narty przenosimy, bo wąsko i niebezpiecznie, a kąpiel raczej nie wskazana. Po saunie to i owszem, ale dziś tematem są przecież manowce. A czas i teren odpowiedni, bo wokół wszystko jest przysypane grubą warstwą miękkiego śniegu, nie ma wytyczonych dróg. My znaczymy szlak, po bezdrożach i wertepach, po zamarzniętych mokradłach i łąkach, po stokach i polach. Słońce roziskrza śnieżynki. Szron srebrzy się na gałęziach. Mróz zarumienia policzki.



Plącze mi się w myślach opowieść o Trzech Królach, wracają ciągle słowa  "wędrowali, wędrowali poprzez ziemi szmat". Szli do światła gwiazdy. To i czasy odległe i strefa inna. Kim byli wędrowcy ze wschodu? Astrologami, magami, kapłanami czy królami? Przez minione wieki czas zatarł różnice.  Ważne jest to, że byli Mędrcami, bo nie widzieli, a uwierzyli, w darze nieśli to, co mieli. Pokłoniwszy się Małemu dalej wędrowali, wracali inną drogą, być może po manowcach. Magowie potrafili przemierzyć ziemi szmat z pominięciem przeszkód wszekich, zła i herodowej zazdrości. Umieli rozpoznać dobre gwiazdy, nie tylko betlejemską, a zatem byli roztropnymi astrologami z Babilonu.
Sądzę, że każdy ma swoją drogę do przebycia i swoje gwiazdy do wypatrzenia. Chociaż czasem nie łatwo jest je dojrzeć, szczególnie wtedy, kiedy jesteśmy na zakręcie.

A my człapiąc "gęsiego", zapadając się w białym puchu wchodzimy do Puszczy Augustowskiej. Magia? Czary? Czy może królestwo Świętego Mikołaja? Ośnieżone konary świerków połączyły się tworząc tajemnicze tunele, przysypane leszczyny powyginały się w łuki tryumfalne, sosny stoją bezsilne dźwigając na igłach białe poduchy.
Ponoć każdy z nas ma niewidzialną, czrodziejską różdżkę, tylko nie każdy umie się nią posługiwać. Widząc tyle zimowego piękna, śmiem twierdzić, że teraz różdżka zadziałała. Tylko czyja? Pewnie Trampajki, bo to jej manowce.


P.S.
Manowce to teren bez wyznaczonej drogi, trudny do przebycia, to bezdroża i wertepy.

0 komentarze:

Prześlij komentarz

 
Free Flash TemplatesRiad In FezFree joomla templatesAgence Web MarocMusic Videos OnlineFree Website templateswww.seodesign.usFree Wordpress Themeswww.freethemes4all.comFree Blog TemplatesLast NewsFree CMS TemplatesFree CSS TemplatesSoccer Videos OnlineFree Wordpress ThemesFree CSS Templates Dreamweaver