Jest wiele miejsc na świecie, które odwiedził papież Jan Paweł II, jest wiele szlaków oznaczonych JP 2. Wigry dumne z dostojnego gościa, pokazują turystom apartamenty papieskie. Jezioro Wigry zaprasza na rejs statkiem i chociaż już nie tym samym, nikomu nie przeszkadza, żeby podążać śladami Ojca Świętego. Latem ciągną tłumnie pielgrzymi, rodziny, biwakowicze, kajakarze...
Niewielu z nich zbacza z trasy Suwałki - Wigry, Sejny - Wigry.Dokąd?
Jedno zdanie ciśnie mi się, aby zacząć tę opowieść.
Jest zakątek na tej ziemi...
Ano jest, na tej ziemi, suwalskiej. Zakątek związany z papieżem Janem Pawlem II i z Matką Boską. Tyle świętości? Tak, bo to jest miejsce - U Pana Boga za piecem.
Leszczewo ukrywa się przed sławą, chowa się częściowo za wzgórzem, szuka cienia pod lasem, cieszy się nurtem Kamionki. Liczne pagórki i doliny tworzą miejsca azylu dla tutejszych mieszkańców. Nikt nikomu nie wadzi. Pokamedulski klasztor niepodal, Stary Folwark z "holidejem" blisko, szlak Suwałki - Sejny w zasięgu wzroku, a tu życie płynie rytmem wyznaczanym porami roku.
Kilkanaście lat temu pan Milewski, mieszkający na uboczu wsi, postanowił w swoim ogródku wymurować niewielką, kamienną grotę, w której ustawił figurkę Matki Boskiej. Dobry to człowiek, rozmawiał z Madonną po swojemu, tłumaczył Jej, że w tym zaciszu będzie miała spokój przeplatany rodzinną modlitwą, z dala od zgiełku i chaosu.
Czy się mylił?
Jak bardzo był zdziwiony 9 czerwca 1999 roku, kiedy zobaczył rano zjeżdżający ze wzgórza sznur aut? Jak bardzo kołatało mu serce na widok biskupów, księży? Na jak długo uwięzło coś w gardle, kiedy zobaczył Ojca Świętego? Jak ważny stał się drewniany, zwykły ganek, którym Gość wszedł do pokoju? Jak piękne były świeżo zerwane kwiaty ustawione w alkierzu? Jak wielka, niepodziewana moc spłynęła na wszystkich domowników?
Mijają lata...
Jak bardzo jestem dumna, że znam tych ludzi i to miejsce? Jak drogocenne są chwile ze wspomnieniami tego czerwcowego poranka? Jak słodkie są łzy wzruszenia? Jak ważny to ślad Świętego na naszej ziemi dla przyszłości?
Odpowiedzi na wszystkie pytania zapewne zna Matka Boska, która nadal strzeże siedliska Milewskich. To Ona zatrzymała palec Jana Pawła II właśnie na ich nazwisku, kiedy papież analizował podaną przez proboszcza listę rodzin.
Bo jak inaczej wytłumaczyć to jedyne w swoim rodzaju zdarzenie w pielgrzymowaniu Wielkiego Polaka?
Kilkanaście lat temu pan Milewski, mieszkający na uboczu wsi, postanowił w swoim ogródku wymurować niewielką, kamienną grotę, w której ustawił figurkę Matki Boskiej. Dobry to człowiek, rozmawiał z Madonną po swojemu, tłumaczył Jej, że w tym zaciszu będzie miała spokój przeplatany rodzinną modlitwą, z dala od zgiełku i chaosu.
Czy się mylił?
Jak bardzo był zdziwiony 9 czerwca 1999 roku, kiedy zobaczył rano zjeżdżający ze wzgórza sznur aut? Jak bardzo kołatało mu serce na widok biskupów, księży? Na jak długo uwięzło coś w gardle, kiedy zobaczył Ojca Świętego? Jak ważny stał się drewniany, zwykły ganek, którym Gość wszedł do pokoju? Jak piękne były świeżo zerwane kwiaty ustawione w alkierzu? Jak wielka, niepodziewana moc spłynęła na wszystkich domowników?
Mijają lata...
Jak bardzo jestem dumna, że znam tych ludzi i to miejsce? Jak drogocenne są chwile ze wspomnieniami tego czerwcowego poranka? Jak słodkie są łzy wzruszenia? Jak ważny to ślad Świętego na naszej ziemi dla przyszłości?
Odpowiedzi na wszystkie pytania zapewne zna Matka Boska, która nadal strzeże siedliska Milewskich. To Ona zatrzymała palec Jana Pawła II właśnie na ich nazwisku, kiedy papież analizował podaną przez proboszcza listę rodzin.
Bo jak inaczej wytłumaczyć to jedyne w swoim rodzaju zdarzenie w pielgrzymowaniu Wielkiego Polaka?
0 komentarze:
Prześlij komentarz