Suwalanka - to gwarowe określenie suwalczanki - tak twierdzi znawca mowy naszych prapradziadów - Jan Bacewicz. A ja Mu wierzę. Zatem ja jestem suwalanką! Cieszę się, że to określenie odkryłam. Bardzo pasuje mi to słowo, bo Suwalszczyznę uwielbiam, mogę ją codziennie smarować na śniadanie, a dodatkowo całe dziedzictwo mojej krainy jest moim dobrem nieprzebranym. Gwara, tradycja, rękodzieło - może to geny, może mleko matki... e, tam, jako suwalanka mam to w sobie :)
- Chiba ty babo zmaniona, jekości bez tołku gadas - tak pewnie by określił moje rozważania pan Janek.- Bez tołku powiadas? E tam, to marmolić siła nie bede, ja tam nie kocie niedotknięcie, ani rozdziawa jeka, a baba herszt, zywiuszcza! A co mnie zamaniłosie? Posłuchajta.
Poszłam na zajęcia z tkactwa, oto mój pierwszy krok, czyli moje wejście!
Cel słuszny - myślę, bo mam od kilku lat zabytkowy warsztat tkacki. Otrzymałam go od zupełnie nieznajomych ludzi, letników z Tobołowa. Zbiezny buł. Była właścicielka pragnęła, aby komuś posłużył jeszcze. I tak jest. Z elementów otrzymanych złożyliśmy krosna. Są ważnym rekwizytem w moim Przytulisku. Ale to tylko rekwizyt. Aby go ożywić, trzeba poznać wiele tajników tkactwa. A do celu droga chyba daleka.
Lekcja pierwsza: Osnowanie
Lekcja druga: Osnowanie
Lekcja trzecia: Osnowanie
Tak to nie żarty! Kto roztołkuje co i jek! Całe szczęscie jest pani Sabina. Bez niej na Suwalszczyźnie tkactwo zapewnie by umarło. Niewiele osób umie oporządzić krosna. To wielka sztuka. Teraz mam już świadomość, że mój warsztat nie posiada wszystkich detali, muszę je skompletować. Podstawa, to dobre: nicielnice, płochy, podnóżki. A i snowadło potrzebne. Przyznam - zwątpiłam (:
Lekcja czwarta: Czółenko i wątek
Podsumowanie pierwszych zajęć z tkactwa: radość z pracy zespołowej przeplatana z niepokojem - jak dojść do poziomu mistrzyni?
P.S. Zajęcia zorganizowała Helenka Kozłowska w SOK, a tkactwa uczyła Sabina Knoch. Też suwalanka?
0 komentarze:
Prześlij komentarz