Dlaczego uwielbiam motanie?

Z motankami po raz pierwszy zetknęłam się w Grodnie. Kilka lat temu. Od razu je pokochałam. Były bardzo spójne z moimi anielskimi zamiłowaniami. Miałam już wtedy na koncie co najmniej kilkadziesiąt uszytych ręcznie aniołów: nazwanych z imienia i z zadania. A zatem można rzec, że białoruskie lalki wpadły na podatny grunt. Dosłownie. Filozofia tworzenia  motanek na różne okazje zafascynowała mnie tak, że zaczęłam poszukiwać coraz więcej tradycyjnych wzorów i opisów. Znalazłam je również na Litwie.

Zima jest dobrym czasem na motanie, lato również. Motać można z dziećmi, rodzinami i dorosłymi. Kasia swoje znajome zaprosiła do Suwalskiego Przytuliska na swój wieczór panieński. Robiłyśmy motanki z przesłaniem dla panny młodej.  Ogólnie jest to temat z ogromnym potencjałem. Relaksuje, zachęca do tworzenia, wyzwala kreatywność i przemyślenia. Przy tym jest to zajęcie recyklingowe i terapeutyczne.

Chętnie prowadzę warsztaty wyjazdowe i w swoim Przytulisku. Cieszę się, bo upoważniona jestem do przekazywania tradycyjnej filozofii motania przez białoruskie twórczynie :) Mam kolekcję motanek z Grodna i swoich. Kontakt: 502 027 227, e-mail awalicja@gmail.com