Jak Pan Bóg tworzył trzy Szwajcarie?

Szwajcaria - kraj piękny i bogaty, pierwsze skojarzenia to: banki, zegarki, sery, Alpy, narty, niezależność, suwerenność, Polański...Krzyżują się tu drogi do Włoch, Francji, Niemiec, Austrii.

Szwajcaria kaszubska - środkowy region Kaszub, centralna kraina Pojezierza Kaszubskiego, położona najwyżej, z Górą Wieżycą (329 m n.p.m.), z atrakcyjnym, urozmaiconym, polodowcowym krajobrazem, z odrębnością językową, z zarysowaną tradycją i folklorem. Niedoceniana turystycznie, nieodkryta do końca, często pomijana w drodze nad morze.

Szwajcaria suwalska była wsią, ale teraz stara się zaistnieć jako dzielnica Suwałk, nazwana obecnie ulicą Szwajcaria. Leży przy krajowej "ósemce" i międzynarodowej trasie E67, mijana w drodze na wschód. Sznur tirów mknie na Litwę, Łotwę i dalej, pomiędzy nimi przepychają się osobówki, a najwięcej jest tych z rejestracją LT. Niewielu zauważa urokliwy krajobraz tego miejsca. Nieliczni znają tajemnice sprzed wieków. Trudno bowiem wsłuchać się w odłosy jaćwieśkich bębnów czy mieczy, wszystko tłumi warkot silników, a od czasu do czasu wycie syren wieść o kolejnym wypadku głosi.

A Pan Bóg planował inaczej...

Stworzył te miejsca niezwykłe z resztek, które mu zachowały się na dnie w worze urodzajów. Tymi resztkami obdarował stwarzane przez siebie trzy krainy. Dlatego w Szwajcariach góry sąsiadują z jeziorami, dolinami płyną bystre rzeki, a gęste lasy otaczają roległe pola i łąki. Stwórca nie zmarnował cudów tego świata, efekt jest znakomity.

Szwajcaria suwalska jest pigułką boskich okruchów. Rzeka Kamionka jest tu niewielkim potokiem, szuka swej drogi na mokradłach i łąkach, po cichu szemrze, aby dopiero na ziemi wigierskiej płynąć wartkim, górskim nurtem. Po dawnym jeziorze pozostały tylko niedostępne trzęsawiska. Cała szwajcarska kotlina okolona jest lasem i zagajnikami. Umie zaprezentować  swój urok w wielu misjcach. Przy wyjeździe z Suwałk w kierunku Budziska, za osiedlem Północ miej oczy szeroko otwarte. Wykorzystaj ograniczenie prędkości. Napatrzysz się i mandatu nie zapłacisz.

Miejsca inne? Zapraszam. Pieszo czy rowerem?

Cmentarzysko kurhanowe Jaćwingów, dojazd oznakowany jest od Suwałk, z centrum to ok. 4 km, od szosy na lewo 0,5 km. Kurhany to niewielkie, okrągłe wyniesienia, usypane z piachu i kamieni. Kryją ciała pochowanych mieszkańców tej ziemi wywodzących się z Bałtów Zachodnich. Ciało kładzione było głową w kierunku północnym. Przy zmarłych mężczyznach odnaleziono broń i narzędzia, a przy kobietach - ozdoby, zapinki, szpilki, naszyjniki, igły, a nawet szczypce do depilacji. Obok pochówku szkieletowego istniał też popielnicowy, czyli ciałopalny. Popielnica to naczynie gliniane, do którego wsypywano prochy zmarłego. Wodza grzebano z koniem, kurhan też ma większe rozmiary. Pogańskie to i odległe czasy, jeszcze bez pisma i krzyża. Waleczność i hart ducha, zaradność i gospodarność nie zapewniła Jaćwingom możliwości utworzenia państwa, żyli skupieni w rodach lub plemionach. Upłynęły wieki, kurhany dawno porosły trawą, ale wiatr na leśnym wzgórzu w Szwajcarii opowiada o dawnych dziejach.
To wyniesienie kurhanowe jest moim miejscem na przemyślenia, kontemplację, rozważania. Miejsce szczególne znajduje się na skarpie, nieopodal kurhanów, z widokiem na zarośnięte, jakby trochę zdziczałe bagna,  na las i Osinki. Tam była jaćwieska osada. Z niej dawni mieszkańcy widzieli wzgórze przeciwległe z cmentarzyskiem. Zachowywali kontakt duchowy i wzrokowy z umarłymi. 

To miejsce to moje memento mori.
Może poszukuję tu ducha swoich przodków? Czasem widzę siebie w długiej, lnianej tunice z wystającym giezłem, tkam, szyję, lepię garnki, piekę podpłomyki... Taki prosty i prawdziwy wydaje mi się tamten świat, dziwnie bliski, a może to tylko złudzenie?
I chociaż historia podaje, że Krzyżacy pod osłoną krzyża, po wielu walkach doprowadzili do wyniszczenia dzielnych wojów, wiem swoje. Zawsze twierdzę: "Jaćwięgi są wśród nas!".
Ale jeszcze jedno... takie małe PS.
Gdyby tak przełożyć tytuł filmu (lub książki) "Jedz, módl się, kochaj" na moje okolice, to szlak smaków suwalskich opisałam wcześniej, miejsce medytacji przedstawiłam powyżej, a tej ostatniej przestrzeni jeszcze poszukuję.